PANAPI

buhat nga dili mangila
mokutkot sa bulsa’s mabiktima
hangtod mahurot ug mabangkarota

kaban sa pangagamhanan,
mga binilyong salapi sa katawhan,
gipanapi, giwariwari, gipalusotan, pagkamakalilisang

paborito nilang lingkoran ang “wheelchair”
mga politiko, dili gyud manumbaling sa “electric chair”
kini unta ang haom ug tukma nilang padulngan…

pagkadimalasa, mga katawhan nagminghoy
sa pangurakot, si JUAN DE LA CRUZ ang makaluluoy
kanunay’ng pasaligan, tinuod iladlad, pero ilad-ilad ang kasayorang gipalamoy

sa kadaghan ug kabug-at sa palas-onon,
katawhan sagad mabundakan sa mga mahal nga palaliton
mga purdoy ang gipaantos, baba sa mga halangdon, nagtak-om…

hugot nga baroganan atong huptan,
kon dili karon kanus-a man, kon dili kita kinsa man,
kaban sa katawhan, himolbolan kon mangatulog kita sa pansitan….

KAHAKOG

ang kahakog walay busganan,
dili manumbaling, dili mangila ug utlanan,
mohatod man kini’g pasakit sa uban…

pailadman mo man,
ipakita mo mang daw maoy imong naandan,
manghatag kini’g panag-ingnang…

ikaw yam-iran, mahimong sumsuman,
ang kahakog, salawayon kini nga binuhatan,
ikaw mahimo’ng tunok sa katilingban…