Cebuano Short Story: SI PABLO KUGIHAN

Share this:

Usa ka buntag, nagkukabildo ang managkumareng Soling ug Lagring samtang nagka-atubang sa labhanan.

“Tan-awa si Pablo, kugihan kaayo. Bisan gabii, kanunay’ng maglihok aron matuman ang buluhaton. Tan-awa, ang iyang mga anak, naghinagdan. Halos matag tuig manganak ang iyang asawa nga si Pekta. Ang resulta, walo ka buok bata” pulong ni Soling.

“Bitaw Mare Soling, mas maayo pa si Pablo, kay kugihan, kini akong bana, pagkahinay na gayud ug tuhod, hingatogon na kaayo. Sige na lang ug hapyod sa iyang hinigtan.” ni Lagring pa.

“Ang ako gyung bana mare, sobra pud ka taspokan. Hasta ko diri, bisan bag-ong ligo dili gyud niya maalinggatan. Kon akong paninglan sa iyang datahan, moingon lang dayon, wala sa ta ron ha, nikagar man akong tutunlan. Giubo-ubo man ko.” ni Soling pa nga nagsugod na ug kuso-kuso.

“Oi Mare Soling ug Lagring, dia ra diay mo dinhi sa may puso, nanglaba na diay mo. Maayo pud kay manglaba pud ko.” pulong ni Pekta dayong butang sa iyang mga labhanan.

“Mare Pekta among naestoryahan ang imong bana nga si Pablo, kugihan kaayo siya ug swerte mo sa usag-usa.”ni Lagring dayong bomba sa puso aron pun-on ang usa ka balde nga iyang giandam aron masudlan.

“Tinuod gyud Mare Soling ug Lagring, si Pablo buotan kaayo. Napalgan ko niya kaniadto sa panahon diin nahitumpawak ko sa kangitngit. Siya ang naghaw-as nako sa akong gilunangang bisyo. Iya kong gitubos. Gihatagan ko niya ug bag-ong imahen sa akong pagkatawo.” mapasigarbohong pamulong ni Pekta.

“Ngano man diay Pekta? Unsa may gibuhat ni Pablo?” suling ni Lagring.

“Sa akong pagkamatinumanon sa akong gusto kaniadto, akong gisupak ang tanang tambag sa akong ginikanan. Dili ko motungha, magsige lang ug kuyog sa mga barkada. Nisulod ko sa bisyo sa pag-inom ug ilimnong makahubog, natintal. Nadala sa pagbati, bisan kinsang binuhat kaliwat ni Adan akong gilambigitan hangtod nga miabot si Pablo. Lahi siya. Wala ko niya pasagdi. Gihatagan ko niya ug bag-ong kinabuhi. Wala niya panumbalinga ang akong nanglabayng binuhatan.” dala ngislit nga paghanduraw ni Pekta.

“Pekta! naa ka na man diay diha sa labhanan. Dali sa diri, pauli sa atoa. Dia koy ihatag nimo.” pulong ni Pablo nga naglantaw ni Pekta gikan sa nataran sa ilang panimalay.

“Mare Soling ug Lagring, mobalik lang nya ko ha. Unsaon, kini si Pablo dili gayud pabalibad, modata na sab.He.he.he. Sus, kanunay lang ming maghoneymoon. Sige mouna lang ko ha.” nagdali-dali si Pekta ug panghunaw dayong lakaw.

Nagkatinutokay sila si Lagring ug Soling.

Wala madugay. “Lagring! molakaw sa ko. Mopalit kog tuktokon sa akong hinigtan.” tingog sa bana ni Lagring nga nisampit kaniya.

“Soling! molakaw sa ko. Mopalit ko ug tambal sa akong ubo-ubo.” tingog sa bana ni Soling.

Wala madugay, sila si Lagring ug Soling, naglumba ug panglaba. Laing adlaw, laing saad sa masanagong takna sa panglimbasog sa kinabuhi.

(KATAPOSAN).


Patnubay.org wishes to thank Atty James Lobedica for giving us the permission to publish this short story in our website. Atty James Lobedica is a lawyer based in Cebu City. He advocates perservation of Cebuano language and culture. He finished his Bachelor of Laws at the University of San Carlos – Cebu in 1992.

 

Share this: